ستاد امور رفاهی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها بر اساس تبصره ۴۴ و ۴۵ برنامه اول توسعه و تبصره ۴۰ برنامه دوم توسعه و نیز بند هـ سند برنامه سوم توسعه (بخش آموزش عالی) با هدف ایجاد زمینه‌های متناسب برای حمایت مادی و پشتیبانی مالی از اعضای هیأت علمی در امور رفاهی و معیشتی تشکیل شده است.حال سوال این است که واقعا به این مهم عمل می شود و اساتید دانشگاه که از فرهیختگان جامعه هستند در رفاهند؟
گفتم: مگه چه ویژگی دارد؟
گفت: هیچی ۲۰ سال ساخت است و جزء خانه‌های فرسوده است اما چون در محله گران شهر است، این قیمت را زده‌اند.گفتم: خب برو خودت خانه اجاره کن.گفت: با حقوقی که من دارم، می‌توان خانه پنجاه متری در حاشیه شهر اجاره کنم، که آن هم با دو تا بچه مدرسه‌ای نمی‌شود.
گفتم: مگر به شما وام خرید مسکن نمی‌دهند،گفت: وام خرید قسط ماهیانه‌اش 48 میلیون حدود دوبرابر حقوق ما و وام اجاره، قسطش 13 میلیون می‌شود که آن هم نمیتوانم باز پرداخت کنم.گفتم: مگر زمین طرح ملی به شما ندادند، از همان استفاده کن.
بغضش ترکید و گفت: زمین چی همه‌اش وعده و وعید، هیچی ندادند، همین خانه سازمانی را هم دارند، می‌گیرند، من الان ماهی ۱۰ میلیون قسط خرید ماشین می‌دهم. پنج میلیون لوازم خانه، از مهر باید ماهی هشت میلیون هزینه مدارس بچه‌ها را بدهم تنها چهار میلیون ته حقوق می‌ماند که دانشگاه از این ماه ۱۲میلیون اجاره خانه سازمانی می‌خواهد بگیرد.»
او که از اساتید پرتلاش رشته خود بود، خبر داشتم که فارغ التحصیل بهترین دانشگاه‌هاست و مقالات برجسته علمی در چهار سالی که هیئت علمی شده بود منتشر کرده، اما اکنون برای مسکن به چنین استیصالی رسیده است. می‌خواستم به او بگویم، خب مجبوری شغل دومی پیدا کنی، گفتم نمک بر زخمش نپاشم. کسی که ۲۴سال درس خوانده تا دکتر شود، اولا فرصت یادگیری حرفه دیگری نداشته و ثانیا هر حرفه‌ای نیاز به سرمایه دارد. تنها راهش رو آرودن به شغل‌های کاذب اما پردرامد دلالی است که هیچ سرمایه‌ای جز قدرت دروغ گفتن نمی‌خواد. با این فکر تصمیم گرفتم به گفتگو پایان دهم و گفتم: انشاالله تعالی درست میشه.
پس از این گفتگو من به این پرسش اندیشیدم که چرا جامعه ما دچار چنین مشکلاتی شده است. آیا راه‌حلی برای آن نیست. کشورهای توسعه یافته چگونه عمل می‌کنند؟
پس از تامل به این مسئله، یاد جمله‌ای از امام علی(ع) در نهج‌البلاغه افتادم:
العِلمُ سُلطانٌ، مَن وَجَدَهُ صالَ بِهِ، ومَن لَم يَجِدهُ صيلَ عَلَيهِ؛
دانش، سلطنت و قدرت است، هر كه آن را بيابد، با آن يورش برد و هر كه آن را از دست بدهد، بر او يورش برند.
راه حل برون رفت از عقب ماندگی، ارج نهادن مقام علم است.
جالب است بدانیم حقوق یک ماه هیئت علمی دانشگاه ایران برابر با یک روز حقوق هیئت علمی دانشگاه‌های آمریکاست و با این وصف مهاجرت نخبگان و ارائه خدمات به دولت آمریکا امری طبیعی است.
در گزارشی که با عنوان «Paying the Professoriate: A Global Comparison of Compensation and Contracts» توسط فیلیپ آلتباخ و همکارانش در انتشارات راتلیج منتشر شده است، نشان می‌دهد که امریکا و کانادا به حدیث امام علی بیشتر توجه دارند و به این طریق بهترین مغزها و بالاترین استعدادها را جذب می‌کنند و بر جهان سلطه می‌رانند.
برای مقایسه بهتر باید بدانیم حقوق استادیار دانشگاه دولتی در ایران حدود ۳۰۰ دلار است و در آمریکا ۱۰ هزار دلار و در عربستان که اخیراً به فکر توسعه افتاده است حدود ۸ هزار دلار. استاد ایرانی که با این وضعیت در کشورش می‌ماند باید بسیار وطن‌پرست باشد.
نویسنده : دکتر محمد کمالی گوکی
محقق و مدرس دانشگاه
#کمالی‌گوکی #اندیشه‌سیاسی
https://t.me/moh_kam_goo
