به گزارش توانانیوز، نشریه اکونومیست در آستانه تحلیف ریاست‌جمهوری آمریکا در سرمقاله خود به بررسی نگاه ترامپ به جهان و تاثیری که بر آن می‌تواند داشته باشد، پرداخته است. منتقدان دونالد ترامپ اغلب او را به انزوا طلبی متهم می‌کنند، اما آنچه در واقعیت مشاهده می‌شود این است که رویکرد ترامپ چیزی فراتر از بدبینی منتقدانش است. با نزدیک شدن به مراسم تحلیف در ۲۰ ژانویه، او راه برقراری آتش‌بس و معامله گروگان ها و اسرا در غزه را هموار کرده است. همچنین با جدیت خود برای به‌دست گرفتن گرینلند، نشان می‌دهد او برای رسیدن به خواسته‌هایش حتی حاضر به شکستن قوانین جهانی است. به عقیده اکونومیست ترامپ در دولت دومش بیش از دولت اولش به مداخله در امور جهانی خواهد پرداخت. همچنین دکترین سیاسی او، جایگزین سیاست خارجی خواهد شد که از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون بر آمریکا حاکم بود.
طی دهه‌ها، رهبران آمریکایی خود را در جایگاهی می‌دیدند که ادعا کنند قدرت آن‌ها این مسوولیت را به همراه دارد که مدافع جهانی باشند که با دموکراسی، مرزهای مستقر و ارزش‌های جهانی پایدارتر شده است. اکنون به‌نظر می‌رسد ترامپ قصد کنار گذاشتن این ارزش‌ها را دارد و بیش از هر مساله‌ای می خواهد بر استثمار قدرت تمرکز کند. نگاه ترامپ به جهان در سه زمین مختلف آزمایش و تعریف خواهد شد: خاورمیانه، اوکراین و جنگ سرد با چین. هر کدام از این سه می‌تواند نشان دهد که چرا ترامپ تصمیم به جدایی از سیاست پیشین آمریکا گرفته است. در روش‌های غیرمتعارف و استفاده فرصت‌طلبانه از نفوذ ترامپ، می‌توان اعتقاد او به اینکه قدرت بیشتر به صلح می‌انجامد را دید.
حل مساله خاورمیانه قابلیت او درغیرقابل پیش‌بینی بودن را نشان می‌دهد. اکونومیست می‌نویسد اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها در نهایت توانستند به توافقی در مورد غزه برسند، زیرا ترامپ آن‌ها را با اینکه «درهای جهنم را روی زمین باز خواهد کرد» تهدید و ضرب‌الاجل تعیین کرده بود. از زمان ریچارد نیکسون، آمریکا رئیس‌جمهوری نداشت که از خشم خود به عنوان یک سلاح استفاده کند.
در این میان تنها برنده، مستبدانی هستند که از عقب‌نشینی آمریکا از پایبندی بر ارزش‌های جهانی نفع می‌برند. اگر ترامپ بر به دست گرفتن کنترل تام حوزه نفوذ آمریکا که کانادا، گرینلند و پاناما را در بر می گیرد پافشاری کند، آن‌ها این خواست ترامپ را به عنوان تاییدی بر اصول خودشان می‌دانند که روابط بین‌الملل را چیزی جز بازی قدرت نمی‌بینند. تحت چنین شرایطی طمع روسیه بر گرجستان یا خواست چین برای تسلط بر دریای چین جنوبی مشروع شناخته می‌شود.//روزنامه دنیای اقتصاد:
