به گزارش توانانیوز، در پاسخ به حملات انصارالله، کشتی‌های نظامی آمریکا و بریتانیا در چند ماه گذشته بارها مواضع این گروه را در یمن هدف قرار داده‌اند. علاوه بر این، کشتی‌های جنگی دو ائتلاف بین‌المللی برای ایمن‌سازی ترافیک دریایی در امتداد سواحل یمن در حال عملیات در منطقه هستند. برای مثال، نیروی دریایی آلمان بخشی از مأموریت دریایی اتحادیه اروپا Aspides است.
افزایش مجدد هزینه‌های حمل‌و‌نقل
تجارت جهانی از زمان آغاز جنگ اسرائیل و حماس در ماه اکتبر تحت فشار شدیدی قرار گرفته است. درگیری در دریای سرخ به معنای افزایش هزینه‌های حمل‌و‌نقل و افزایش هزینه برای بیمه کالاهای تجاری است. مالکان کشتی با حق بیمه بالاتری روبه‌رو هستند، زیرا تهدید یک کشتی در دریای سرخ به طور چشمگیری افزایش یافته است. علاوه بر این، اجتناب از کانال سوئز به دلایل ایمنی و حرکت در اطراف دماغه امید نیک، زمان سفر را بسیار افزایش داده و منجر به مصرف بالای سوخت شده است.
براساس اعلام شاخص جهانی کانتینر Drewry که بر بازار حمل‌و‌نقل نظارت دارد، تنها در هفته سوم ژوئن، قیمت حمل‌و‌نقل برای یک کانتینر استاندارد ۴۰ فوتی ۷ درصد افزایش یافته است که در مقایسه با زمان مشابه سال گذشته، ۲۳۳ درصد افزایش یافته است.
در جستجوی مسیرهای امن‌تر
«سیمون مک آدام»، تحلیلگر شرکت مشاوره مالی کاپیتال اکونومیکس مستقر در لندن، می‌گوید: شرکت‌های کشتیرانی ناگزیر به متنوع‌سازی و انعطاف‌پذیری هستند. او به دویچه وله گفت: «به نظر می‌رسد مالکان کشتی نیز با در نظر گرفتن محدودیت‌های استفاده از کانال سوئز، به خوبی با این وضعیت سازگار شده‌اند. اما اکنون آنها دوباره به دنبال به افزایش هزینه‌ها هستند، هرچند دلیلی برای کاهش هزینه‌ها وجود ندارد.»
این کارشناس اقتصاد سرمایه گفت: یکی دیگر از محرک‌های احتمالی این است که واردکنندگان سفارشات خود را افزایش می‌دهند تا از وجود کالاهای کافی در انبارها اطمینان حاصل کنند. اما با تغییر مسیر کشتی‌ها به سمت دماغه امید نیک، احتمال افزایش قیمت تشدید شده است.
کشتی‌های بیشتری نیاز است
«یان هافمن»، کارشناس تجارت در کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) نیز زمان طولانی‌تر سفر در آفریقا را عامل افزایش هزینه‌ها می‌داند. او به دویچه وله گفت: برای استفاده از مسیر اطراف آفریقای جنوبی به کشتی‌های بیشتری برای حفظ عرضه نیاز دارد. زیرا میانگین مسافت سفر برای یک کانتینر در سال ۲۰۲۴ میلادی، ۹ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۲ میلادی است.
وی گفت: چون کشتی‌ها زمان بیشتری را در دریا می‌گذرانند، فضای کشتیرانی بیشتری مورد نیاز است. یعنی شرکت‌های کشتیرانی باید کشتی‌های بیشتری را اجاره کنند یا بخرند و پرسنل بیشتری را استخدام کنند و چون این کشتی‌ها هنوز آماده نیستند، قیمت حمل‌و‌نقل افزایش خواهد یافت.
«هافمن» همچنین به یک اثر جانبی نامطلوب دیگر مسیرهای کشتیرانی طولانی‌تر اشاره کرد و گفت: کشتی‌ها سرعت خود را افزایش داده‌اند که این امر منجر به تشدید انتشار گازهای گلخانه‌ای، به عنوان مثال ۷۰ درصد در مسیر سنگاپور-روتردام، شده است.
چالش در آمریکای مرکزی
«هافمن» گفت: جدا از نگرانی‌های ایمنی در خاورمیانه، تجارت جهانی به دلیل سطح پایین آب کانال پاناما با مشکل مواجه شده است. این بدان معناست که از این آبراه نمی‌توان به طور کامل استفاده کرد. در نتیجه، کشتیرانی آمریکایی مجبور شده‌اند مسیرهای دریایی خود را در قالب «پل زمینی» ادغام کنند، یعنی باید کالاها را از طریق راه‌آهن یا جاده در سراسر ایالات متحده از بنادر ساحل غربی به بنادر ساحل شرقی ایالات متحده منتقل کنند.
وی افزود که حمل کالاهای فله‌ای مانند گندم یا گاز طبیعی مایع (LNG) در سراسر ایالات متحده از نظر اقتصادی غیرقابل دوام است و کشتیرانان را ناگزیر به استفاده از مسیر جایگزینی بسیار طولانی و خطرناک در اطراف «دماغه هورن» در بخش جنوبی آمریکای جنوبی می‌کند.
اما «سیمون مک‌آدام» کور سوی امیدی برای حمل‌و‌نقل عادی کانال پاناما پیش‌بینی می‌کند. او به دویچه وله گفت که سطح آب در این کانال در ماه‌های اخیر تا حدودی بهبود یافته و پدیده آب‌وهوای لانینا به زودی وضعیت را تسهیل می‌کند. مک آدام افزود که افزایش جزئی سطح آب در کانال پاناما باعث افزایش حمل‌و‌نقل بار در آن شده است.
بحران جهانی کشتیرانی بدتر می‌شود
طبق گزارش بلومبرگ، حدود ۷۰ درصد تجارت دریای سرخ همچنان به اطراف آفریقا تغییر مسیر می‌دهد. به باور سیمون مک آدام یک بحران طولانی مدت می‌تواند شرکت‌های حمل‌و‌نقل را تحت تأثیر قرار داده و نرخ حمل‌و‌نقل را افزایش دهد. او گفت: «ساخت کشتی‌های جدید نیز سال‌ها طول می‌کشد و ۹۰ درصد کانتینرهای جدید در چین ساخته می‌شوند. از همین روی، ظرفیت‌های بالاتر را نمی‌توان یک شبه به دست آورد.»
